معنی پارچه کبریتی

مخمل

قماش

قماش، منسوج، پاره، تکه، قطعه

کبریتی. [ک ِ] (ص نسبی) منسوب به کبریت وگوگرد. (ناظم الاطباء). || نام رنگ زرد مانند کبریت. (آنندراج). هر چیز که برنگ گوگرد باشد. (ناظم الاطباء). گوگردی. (دزی ج 2 ص 438):
نور خورشید جمالش چشم می دوزد مرا
جامه ٔ کبریتیش چون شمع می سوزد مرا.
میرزاطاهر وحید (از آنندراج).
|| که همچون چوبهای کبریت مخطط باشد (پارچه). میل میل. دارای راههای برجسته (پارچه). که برجستگیهای موازی دارد (پارچه، خاصه مخمل).
- آبهای کبریتی، آبهای گوگردی. (یادداشت مؤلف). رجوع به آبهای گوگردی شود.

آب کبریتی. [ب ِ ک ِ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) آب معدنی که در آن بطبع گوگرد باشد.

پارچه پارچه. [چ َ / چ ِ چ َ / چ ِ] (ص مرکب) شاخ شاخ. پاره پاره. لَخت لَخت. لت لت.
- پارچه پارچه کردن، پاره پاره کردن.

پارچه. [چ َ / چ ِ] (اِ مصغر) (از پاره، قطعه. جزء و چه علامت تصغیر) جامه. منسوج. نسیج. نسیجه. قماش. || قطعه. برخ. پاره. تکه: یک پارچه یخ، یک پارچه سنگ: و نماز دیگر آن روز صلتی از آن وی رسول دار برد دویست هزار درم و اسبی باستام زر و پنجاه پارچه جامه ٔ نابریده. (تاریخ بیهقی).
- پارچه ای، پاره ای. کمی:
ای روی ترا ز حسن بازارچه ای
در من نگر از چشم کرم پارچه ای.
ابراهیم بن حسین نسفی.
|| پاچه. طعامی که از پاچه ٔ گوسفند سازند: وقتی مالک بیمار شد آرزوی گوشت در دل او افتادصبر کرد چون کار از حد بگذشت بدکان روّاس رفت سه پارچه خرید و در آستین نهاد و برفت رواس شاگردی داشت در عقب او فرستاد تا چه میکند برفت و زمانی بود که شاگرد بازآمد گریان گفت آن بیچاره تا موضعی رسید که پارچه از آستین بیرون آورد و سه بار ببوئید... (تذکرهالاولیاء عطار).

‎ گوگردی زرد چرک از رنگ ها ‎- 2 راهراه در بافت پارچه

(اسم) آب معدنی که در آن بطبع گوگرد باشد.

(اسم) پاره پاره لخت لخت.

هرچیز بافته‌شده از پنبه، پشم، یا ابریشم، جنس ذرعی،
پاره و تکۀ چیزی: یک پارچه سنگ، یک پارچه آجر،
واحد شمارش آبادی و ملک،

کودری

(چِ. چِ) (ص مر.) پاره پاره، لخت لخت.

پاره، تکه، هر چیز بافته شده. [خوانش: (چِ) (اِمصغ.)]

تکه تکه، لخته لخته

853